Keijenburgse Boys 1 - Loil 1

Na twee verloren sets (6-5 en 6-0) en twee handbaluitslagen (9-2 en 9-0) werd er vandaag eigenlijk wel weer eens een reguliere uitslag, lees winst, verwacht. Tegenstander Loil hadden we op hun eigen Veltins-toernooi al aan het werk gezien en daar nou niet bepaald compleet van ondersteboven geraakt. Wel van het nieuwe kunstgrasveld, maar daar krijg je voor zover ik weet geen punten voor.
Het moest dus vanmiddag maar weer eens ouderwets gebeuren. En zo geschiedde.
Fel beginnend werden onze Liemerse gasten terug gedrongen en wisten we goed combinerend regelmatig de vrije mensen aan de zijkanten te vinden. Met name Luuk en Thom gingen in de beginfase regelmatig over hun tegenstander heen en zorgden voor enkele goede voorzetten.
Loil stelde daar weinig tegenover en het was dan ook wachten op de openingstreffer. Die viel uiteindelijk pas in de 25e minuut. Een aanval over de linkerkant werd door Tim Pape bij de tweede paal doeltreffend afgerond, waarmee hij het eerste seizoensdoelpunt op zijn naam zet. Of hier veel op getipt is in de tientjestoto, is maar de vraag, aangezien hij naar eigen zeggen doorgaans gemiddeld niet verder komt dan één treffer per seizoen. Het beeld van de wedstrijd veranderde hierna geleidelijkaan wel. Loil kreeg steeds meer de gelegenheid via de lange bal hun aanvallers aan het werk te zetten. Dit leidde tot aan de rust nog niet tot resultaat, maar was wel een voorteken en voor ons een waarschuwing met het oog op de tweede helft. Na rust lieten onze gastheren de opbouw voor wat het was, sloegen het middenveld over en hanteerden via hun keeper en centrale verdedigers de methode, waar je mijns inziens niet zo'n duur kunstgrasveld voor hoeft aan te leggen; de lange bal. Het zorgde er wel voor dat wij niet meer in het ritme van de eerste helft kwamen en het zou dan ook een kwestie van tijd blijken voor het tot de gelijkmaker kwam. Bij een doorschietende bal reageerde aanvaller Tiemessen als snelste en wist vanaf rand zestien de stand weer in evenwicht te brengen. Hierna kregen we wel weer enige controle over de wedstrijd totdat arbiter Muller meende de deelnemers van de tientjestip toch nog aan de nodige punten te moeten helpen. Als het dan via het doelpunt niet lukt, dan maar met de eerste gele kaart, moet hij in al zijn wijsheid hebben gedacht. Een sliding van Dion binnen het zestienmetergebied werd tot strafschop gepromoveerd en de eerste gele prent was het onvermijdelijke gevolg. Loil blij met de benutte penalty en vele goklustigen met hun bonuspunten. In het verdere verloop waren we wel de betere ploeg en hadden ook het initiatief, maar ja, daar koop je nog geen droog brood voor. Giel was nog het dichtst bij de gelijkmaker, maar zijn schot ging, na een goede individuele actie, bij de tweede paal voorlangs. Dat de eerder genoemde Tiemessen in blessuretijd, na de zoveelste blinde peer naar voren, voor 1-3 zorgde, was louter voor de statistieken. Waarvan akte.
Volgende week gaat de reis naar het Gelders eiland, waar ons de lastige uitwedstrijd tegen RKPSC wacht. Wellicht tot dan, hoe dan ook een prettige week.