Historie Keyenburgse Boys
De oprichting van UD, 11 juli 1917. Utele Dulci (het nuttige met het aangename verenigen). De voetbalkleding: geelzwarte shirts met blauwe broek en op de zijkanten rode bies. De kousen zwart, omdat deze het meest voorradig waren.
Er zou gespeeld worden op hoge zwarte schoenen. Kapelaan Smit koos de naam van de voetbalclub: UD. In die groge zomer van 1917, waarbij het voetbalveld alleen maar bestond uit rood zand, werd er op 11 juli een speciaal tintje aan gegeven met een wedstrijd tegen Etten, UD verloor met 3-2, maar de oprichting was een feit.
Zittend voorste rij: Theet van Aken, keeper Marinus Reulink en Karel Thuss.
Knielend tweede rij: Dolf Sueters, Hent Verhey, Willem Besselink, Willem Jansen (Teuben), Dorus Jansen.
Staande achterste rij: Hein Napels, Cornelis Waamelink, Dorus Melgers (later keeper), Joost Klaassen Veerink en Gradus Menkveld.
Deze foto is van 1918 en is gemaakt bij Lamers op de Horst. Hent Verhey had geen shirt voor deze foto omdat er niet meer voorradig waren. Aan de voorkant zijn de veters nog zichtbaar van de bal die keeper Reulink vasthoudt, waarmee het leer aan elkaar was gebonden.
De jaren 1920 - 1933, de diverse velden
Inmiddels hadden zich jonge spelers aangemeldt om voor UD te willen spelen. Ook de vele verhuizingen van de club naar verschillende velden, daar was een reden voor, de boeren die vrijwillig hun weiland hadden afgestaan, hadden het weer nodig om in hun dagelijk bestaan op de been te blijven. Van Lamers naar Reigersvoort, achter boerderij Hilderink. Twee jaar later bij de Pröttelkamp, genoemd naar die boerderij. Heel kort speelde men nog bij Gradus Niesink en in de periode toen er nog geen veld beschikbaar was zorgde Herman Tankink voor een speelveld aan de Wolsinkweg achter Siemes. Hij was een groot vechter in die dagen voor het behoud van de club.
Tijdelijk vond men ook nog even onderdak bij café Evers, daar was een voetbalveld. De allereerste eigenaar van café Evers, Veerink, zou dezelfde zijn die in het oprichtingselftal van UD gespeeld had. In het begin van de 18e eeuwging onze jeugd van zowel Keyenborg als Zelhem naar de school die daar in de buurt stond: "De Gooise School". Het stond op de hoek waar nu de familie Nieuwenhuis woont. Vele velden maar ook grote voetballers voor UD. Dit elftal werd op de plaat vastgelegd bij een kampioenschap. Voetballers die later ook veel werk gedaan heben in de vereniging. De foto dateert van 1927.
Staand: Herman Seesing, Herman Tankink, Toon Mlegers, Hendrik van Aken, Bernard Seesing, Jan van Aken, Bernard Melgers en verscholen Gradus Winkelman.
Zittend: Gradus Thuss, Willem Winkelman en Jan Seesing.
Meester Hoenderboom en zij schoolteam 1934 - 1943.
Geboren in Zieuwent in 1908, kwam hij van Zevenaar, waar hij enige tijd in een sanatorium had gelegen om van een ziekte te herstellen naar Keyenborg, om les te geven aan de jeugd op de Sint Bernardusschool aan de Kerkstraat. Na een korte tijd van oriënteren, begon “de Meester” met een schoolelftal.
Gradus Niesink, met een groot weiland aan de Kerk- en Sint Janstraat stelde zijn weiland ter beschikking en dat was het begin van een opmerkelijke voetbalperiode. De Meester gaf zijn jeugdteam de naam: “Keyenburgse Boys”. Veel steun kreeg Meester Hoenderboom van de kapelaan van Keyenborg, kapelaan Wolfs, die op allerlei manieren De Meester terzijde stond, maar ook kapelaan Loman, die wat meer in die eerste aanzet voetbalzaken voor de meester regelde. Beiden hebben ze met Meester Hoenderboom een unieke periode ingeluid voor het voetbal in Keyenborg. Meester Hoenderboom begon aan een periode waarbij de fundering werd gelegd voor het “grote voetbal” van straks.
Het allereerste begin, het schoolteam.
Achterste rij: staand v.l.n.r. Jan Hilderink, Gerard Goossens, Co Veenendaal, Alfons Gasseling, Jan Willemsen.
Middelste rij: Gradus Bergervoet, Jan Goossens, Willem Bergervoet.
Eerste rij: Teun Hoksbergen, Henk Lamers en Bertie Goossens.
De Tweede Wereldoorlog.
In de jaren vlak voor de oorlog werd er nog wel gevoetbald maar onder zeer moeilijke omstandigheden. Vanaf augustus 1944 tot april 1945 moest het voetbal wijken, er was teveel spanning en angst vanuit de lucht door de bezetter. Onophoudelijk waren de bombardementen en de vlucht van vele jonge mensen voor gevangenneming. Ook vele voetballers moesten onderduiken om uit handen te blijven van de vijand, waarbij ook kapelaans niet meer zeker waren van hun vrijheid. Van voetbal was geen sprake meer.
In de eerste week van april 1945 kwam de bevrijding. Ook ons dorp, waarbij koster Jan Niesink vele nachten de kerk had geopend om de vluchtelingen een veilig onderkomen te geven en ook de school tijdelijk moest worden gesloten had een zware beproeving doorstaan.
Het begin van een opmerkelijke voetbaltijd.
Op de 3e zondag van mei 1945 maakte het elftal zijn rentree, het begin van een klasseteam dat zich kon meten met de besten uit de buurt.
Op 31 augustus 1946 opende Pax een nieuw speelterrein, daarvoor speelde Pax aan de Ruurloscheweg bij de Goma. Voorheen had Pax de naam gehad van Hercules, althans zo stond het in de oude archieven. Maar voor de opening aan de Kastanjelaan hadden de buren ons eerste elftal uitgenodigd. Uit welingelichte kringen mochten we vernemen dat keeper Theo Hooman en Co Veenendaal daar bij Pax op het Gomaveld hadden gespeeld.
dhr.Weideman toenmalig Paxbestuurder verrichtte de aftrap voor deze opening.
De Boys trokken in een boeiende wedstrijd aan het langste eind en wonnen de wedstrijd met
3-1. Appie Esselink, komende van Baak was de nieuweling in het elftal. In die wedstrijd was Appie de laatste verdediger. Men zegt dat hij de snelste loper was die ooit bij de Boys had gespeeld en het elftal had toch al snelle jongens. Te zien op de foto rechts: de kerk van Hengelo en het vele publiek want voetbal was mateloos populair.
Elftalfoto van deze wedstrijd:
Staand: Co Veenendaal, Jan Goossens, Gerard Goossens, Appie Esselink, Hein Sloot, Jos Besselink, leider Toon van Aken en Hendrik van Aken.
Knielend: Alfons Gasseling, Theo Hooman, Henk van Uum en Herman Jansen (Koldewei)
De huisvesting in 1949 aan de Pastoor Thuisstraat.
In dat jaar de opening van een nieuw veld aan de Pastoor Thuisstraat. Pastoor Thuis, toen al 59 jaar priester, die zijn parochie had overgedragen aan pastoor Alferink verrichtte de opening.
Op de foto: twee vlaggen waartussen lint was gespannen.
Na de toespraak van Herman Seesing die nog net zichtbaar is boven de eerste vlag, knipte pastoor Thuis het lint door waardoor het veld officieel was geopend.
Naast de eerste vlag: pastoor Thuis en pastoor Alferink, daarachter kapelaan Jansen en kapelaan Niesink, Gradus Beening, de oud voetballer. Boven de eerste vlag: bestuurslid Jan Takkenkamp en Jan Hermans, links ziet u de voorzitter van de vereniging: Bernard Winkelman.
Het zoveelste voetbalveld maar toch zou dit nieuw geopende veld aan de pastoor Thuisstraat een vaste plaats worden voor de voetballers.
Een foto van het nieuw geopende veld.
Gerard Goossens aan de bal tegen Ruurlo. Het veld van 1949 vormt een groot verschil met de prachtige grasmatten van tegenwoordig. Toch voor de voetballers van toen vormde het geen probleem om ook daar een goede wedstrijd te spelen. Op de achtergrond het huis van Beening, het omkleden gebeurde bij Theet Tankink en Bernard Winkelman in de Pastoor Thuisstraat.
De wedstrijd eindigde met een 3-1 winst voor de Boys, dit konden we achterhalen dankzij een oud bestuurslid van Ruurlo, de wedstrijd werd gefloten door Jan Diekman.
Het elftal 1950 tot 1960 en de Klasse.
De jaren vijftig waren opmerkelijke jaren. In 1951 werd onze consul Herman Seesing voor een tweede ambtsperiode als lid van de Commissie van Beroep herkozen en waren wij ook vertegenwoordigd bij de KNVB. In die jaren werd er ongelooflijk veel geknoeid met de dispensatie van jeugdspelers. Veel elftallen moesten daardoor worden teruggetrokken voor de toernooien van het schoolvoetbal. Ook veel overlast door hoog water op vele velden in 1952. In dat jaar werd ook de medische sportkeuring een feit, allereerst de jeugd en een jaar later de senioren. Wij hadden toen zestig leden.
Staand: voorzitter Bernard Winkelman, bestuurslid Jan Evers, Bennie Ankersmit, Hendrik van Aken, Henk van Uum, Jan Goossens, Jos Besselink, Hein Sloot, bestuurslid en grensrechter Theet Tankink en nog net te zien bestuurslid Jan Takkenkamp.
Voorste rij: Toon Otten, bestuurslid Bennie Cornelissen, Leo Gasseling, Theo Hooman, Alwies Besselink, Herman Jansen (Koldewei), kapelaan Jansen, geestelijk adviseur.
De wisselbeker voor de jeugd in Elten 1956.
Toch had onze voetbaljeugd een groot succes, in Elten werd in dat jaar door vele jeugdelftallen gestreden om de NKS-beker. Onze jeugd won die beker en onder op de eerste rij het winnende elftal met daarachter de overige voetbaljeugd.
Gehurkt van links naar rechts: Herman Verhey, Wim Ankersmit, Theo van Aken, Hans Sueters, Corrie Klooken, Tonny van Aken, Jan Meyer, Henk Mullink, Jan Mullink, Theo van Aken.
Staand: Henk Lamers, Theo Wolters, André Winkelman, Jos Winkelman, Jan Roelink, Jan Ankersmit, Harrie Wissink, Bennie Sueters, Tonnie Niesink, Jan Pot, Wim Besselink, Johannes Niesink, Joop Winkelman, Bennie Peters, Joop Rondeel, Jan Mijnen, Jan ten Broeke, Bennie Verhey,Wim Sueters, Eddy Kleinstapel, Henk Reulink, Alfons Peters, Henk Jansen, Gerard Seesing, Gerard Thuss, Alfons Sueters, Jos Veerink, Tonnie Seesing, Herman Winkelman, Nico Wiendels, Tonnie Hoksbergen en Tonnie van Aken.
Deze foto werd gemaakt voor het clubcafé Jan Winkelman.
Doordat het in die dagen een groot succes genoemd mag worden een beker te winnen van de Nederlandse Sportfederatie willen we het elftal nog even apart in de kijker laten komen:
Eerste rij: Wim Ankersmit, Herman Verhey, Hans Sueters, Tonnie van Aken, Corrie Klooken
Tweede rij: Theo van Aken, Henk Mullink, Jan Meyer, Theo van Aken en Jan Mullink.
De eerste trainer van buiten.
Ap Buytenhuys uit Doetinchem. Geboren in een klein plaatsje Egmond aan Zee, kwam in 1917 na enkele verhuizingen in Doetinchem terecht. Twintig jaar speelde hij in het eerste elftal van de Wapendragers om daarna voor het trainersschap te kiezen. Voordat hij door het bestuur van de Keyenburgse Boys werd uitgenodigd om het eerste elftal onder zijn hoede te nemen had hij twee jaar de Ettense voetbalclub getraind. Op 37-jarige leeftijd werd hij in 1954 de allereerste trainer die van buiten werd aangetrokken.
Het vervolg is bekend, hij was een trainer met een technisch vermogen en had een voortreffelijk relatie met zijn spelers. De Doetinchemmer smeedde een sterk elftal waarin ook nieuwe spelers hun plaats vonden. Hij bleef heel lang bij de Boys en speelde zelf de promotiewedstrijden mee in 1958 toen de Boys na een zware competitie veel blessures kende.
Wat zei de vroegere trainer er zelf van: “Ik heb bij de Keyenborgse Boys een heel fijne tijd gehad, dat vergeet je niet meer, maar ook ik was verbaasd dat de Keyenborg geweldige voetballers had. Ondanks dat er wel eens spelers afvielen stond er een schitterend elftal, ik had ook prima medewerking van het bestuur. Zaterdags wanneer het A-elftal speelde stond ik met de bestuursleden aan de lijn.
Tijdens de rust haalden we een paar spelers van het jeugdteam die we zondags in het eerste lieten meespelen. Voetballers van vijftien en zestien jaar en daar bleven ze ook spelen, in dat eerste elftal. Als ik alles nog eens terugkijk, dan geloof ik dat het één van de beste elftallen was die ik ooit getraind heb.
Appie Buytenhuys is voor de Boys een belangrijke trainer geweest, de liefhebberij stond voorop bij de trainer, geld of vergoeding was niet belangrijk.
1957 het jubileum: 40 jaar.
Heel duidelijk was in die dagen, dat het eerste elftal aan een opmars bezig was onder trainer Buytenhuis en er kwamen veel toeschouwers bij zowel uit- als thuiswedstrijden maar een hoofdprijs zat er nog niet in dat jaar. Wel werd het veertigjarige bestaan groots gevierd.
Op de foto het jubilerende bestuur:
Staand: Herman Goossens, Mark Spoor, Jan Seesing en Theo Tankink.
Zittend: Antoon Otten, Pater Winfried Jansen, Bernard Melgers en Antoon van Aken
De kroon op het werk.
Nauwelijks was het jubileum voorbij of de eerste competitiewedstrijd op 22 september stond voor de deur……. Tegen Pax. Het werd 2-2 maar het begin van een voortreffelijk seizoen. Op het einde stonden Pax en de Boys broederlijk naast elkaar bovenaan in de 1e klasse van de afdeling Gelderland. 14 juni 1958, de dag van de beslissende wedstrijd op Sportpark de Kruisberg in Doetinchem. Die zaterdag was het 20 graden en rond vijf uur in de namiddag fietsten honderden voetballiefhebbers richting Doetinchem, rond 18.00 uur, het tijdstip waarop de wedstrijd begon, leek Keyenborg en Hengelo volledig uitgestorven.
Ruim twee en een halfduizend toeschouwers omzoomden het Sportpark en ze waren niet voor niets gekomen. Ze zagen een boeiende voetbalwedstrijd waarbij een beter spelend Pax door de uitmuntende Theo Michels en Wim Boerman een verdiende 2-0 voorsprong nam. Kort voor het einde van de eerste helft verkleinde Bennie Ankersmit de achterstand tot 1-2. Tijdens de rust krikt trainer Buytenhuys het moraal van de Boys weer op en er volgde een drie kwartier durend voetbalgevecht. Eerst was Pax beter daarna de Boys. In de 69e minuut zette linksbuiten Bennie Ankersmit de bal voor, die door rechtsbinnen Gerard Goossens ineens op de slof werd genomen en onhoudbaar voor Paxdoelman Ordelmans in de bovenhoek verdween, 2-2. Daarna werd er door beide ploegen vol op de aanval gespeeld, drie minuten voor tijd schoot Bennie Ankersmit uit een moeilijke hoek 3-2 langs Ordelmans en was het kampioenschap een feit, de gelukkigste had gewonnen.
De kampioensploeg:
Staand: Bennie Ankersmit, Gerard Ankersmit, Bennie Cornelissen, Henk van Uum, Gerard Goossens, Jos Eugelink.
Gehurkt: Henk Ankersmit, Co Veenendaal, Gerard van Aken, Gerard Reulink en Bernard Limbeek. Op de foto ontbreekt Jan Goossens die tijdens de wedstrijd inviel en een voortreffelijke partij speelde, twee spelers waren geblesseerd van dit elftal.
1960 - 1970 de accommodatie.
Het verblijf van het eerste elftal in de KNVB duurde maar even want na één jaar keerde het terug in de eerste klasse van de afdeling Gelderland. Maar in 1960 begon de voetbalaccomodatie grote zorgen te baren, bij slecht weer was het veld onbespeelbaar zelfs na een wat drogere periode. Het bestuur diende toen aanvragen in voor een geldelijke bijdrage bij de sportfederatie als de gemeente............ en het wachten was op antwoord.
De Keyenborgse A-jeugd had in die tijd een goede lichting en speelde in de regio op het hoogste niveau. Ook al waren de voetbalschoenen uitgerust met stalen neuzen, er was sprake van een systeem: het 3-2-5. Er werd éénmaal per week getraind en de training begon in september. Ook voor het eerst de pupillenlatten die vaak los in de goal hingen en die kwamen wel eens naar beneden als er tegenaan getrapt werd. De minimumleeftijd voor de pupillen was 8 jaar. De pupillen hadden tegelijk training en dan kon het gebeuren dat er 40 pupillen op het veld liepen. Douchen kende men bij de meeste verenigingen nog niet en was de wasbak en de pomp het enigste wat er was na de wedstrijd. Het vervoer naar uitwedstrijden deed men per fiets.
Het feest van het 50 jarig bestaan van e Boys op 11 juli 1967 werd niet gevierd, financieel ging het niet voor de wind met e vereniging, ook was er geen goed speelveld en geen kleedkamers. Toch zou 1967 een jaar worden waarin niet alleen grote plannen waren gemaakt maar ook aan werd begonnen....
Na de bouwvakvakantie werd een droom werkelijkheid ..........
De kleedkamers 1967.
Op 2 september wordt begonnen met de bouw van de kleedkamers. In de krant stond vermeldt: “ “ “Heel Keyenborg leeft mee met de bouw van een clubhuis voor de Boys”, maar het waren de kleedkamers in 1967 waarmee werd begonnen. B&W van Hengelo gaven een voorlopig krediet van drie en een halfduizend gulden en dat was veel geld in die jaren, terwijl de Sportfederatie vijfduizend gulden beschikbaar stelde. Voorzitter Jan te Stroet en secretaris Theet Tankink hadden de leiding van het bouwwerk, het dorp leefde mee, zelfs op de kansel werden mensen gevraagd om mee te helpen.
De krantenfoto:
De werkzaamheden in volle gang, de fundering is voor het grootste gedeelte gestort en de profielen zijn gesteld. De voetbalvereniging, die 76 senioren, 51 junioren en 40 pupillen telde kon mogelijk een prachtig onderkomen tegemoet zien. Maar ook kwamen de velden ter sprake, met de toegezegde steun van de gemeente zag het er voor de voetbalvereniging rooskleurig uit.
De doelenaffaire.
1967 ook een jaar waarbij de vereniging nadelig in het nieuws kwam, grote krantenkoppen en zelfs in december “Club van de week”.
Wat gebeurde er? Op 17 september speelde de Boys zijn 3e competitieduel thuis tegen Carvium.
Voor de wedstrijd tekende Carvium protest aan omdat de doelhoogte niet voldeed aan de regels. De Carviumkeeper had zonder veel inspanning zijn hand voor de wedstrijd op de doellat gelegd en lichtte scheidsrechter Doornebosch uit Twello in, maar deze besliste: voetballen.
Het werd 5-0 voor de Boys. Na afloop liet de arbiter de doelen opmeten waarbij bleek dat het ene doel vijf en het andere doel zeven centimeter te laag was. In Keyenborg maakte men zich niet druk om het geval maar dat kwam even later toen de uitspraak kwam van de afdeling Gelderland en die loog er niet om: de wedstrijd werd ongeldig verklaard, reiskosten vergoeden aan Carvium en zelfs twee punten in mindering.
Op de foto: Terreinknecht Leo Tankink meet de doelhoogte ...... 2 meter en 44 cm. en dat zal na 1967 niet licht worden vergeten.
Maar wat was er nou eigenlijk gebeurd met de doelen? In de zomerrust had de gemeente het veld wat opgehoogd, wat ook wel nodig was maar niemand van de Boys had daar aandacht voor in die periode. Ook daarna niet want alle tijd werd in de bouw van de kleedkamers gestopt. Zo kwam deze zaak in de Raad van Beroep en deze had achteraf wel begrip voor de argumentatie die door de voetbalvereniging werd aangevoerd. Als de afwijkingen van de doelen die toen geconstateerd waren aan de gemeente waren doorgegeven dan had dit tijdig hersteld kunnen worden. De intrekking van de punten werd ongedaan gemaakt maar de overige straffen bleven gehandhaafd. Zodoende moest de wedstrijd worden overgespeeld met als resultaat 0-0. (ondanks de grotere doelen)
Het resultaat komt in zicht.
Geen goed veld wel prachtige kleedkamers. Vijf kleedkamers, een scheidsrechterslokaal en een materiaalruimte.
Op de foto:
v.l.n.r. Jan Schiphorst, Gradus Melgers, Chris te Stroet, Wim Rondeel en Theet Tankink.
De laatste loodjes voor het prachtige bouwwerk
De schilders voor de afwerking, twee weken voor de opening.
v.l.n.r. Theo van Aken, Gerard van Aken, Leo Sueters en Joop Jansen.
Het eindresultaat:
De velden 1970 – 1980.
Op Hemelvaartsdag 7 mei 1970 wed het nieuwe veld in gebruik genomen.
De Boys, tweede klasser, dus geen riante positie, bleef ook het resultaat aan de magere kant. Allen het C-elftal werd kampioen en bleef Ratti met drie punten voor. In de zeventiger jaren waren de trainingen ook wat intensiever geworden.
De trainers van de jeugd waren Hannes Van Aken, Bennie Schiphorst en Frans van Swaay. Ook toen was het wel eens moeilijk om een team bij elkaar te halen, soms moest je de spelers letterlijk van de trekker halen. Het vervoer ging steeds vaker per auto maar er zaten soms meer dan tien spelers in een auto. Zo ging het B-elftal naar Doesburg met een oude DKW van Jan Hermans met 11 spelers en een chauffeur. Een jeugdkadergroep kwam toen van de grond onder leiding van Henk te Stroet.
Het sportcomplex.
Op zondag 20 augustus 1972 opent de voetbalvereniging een nieuw sportcomplex voorafgegaan door een zeer druk bezochte receptie in clubhuis Winkelman, ging men daarna naar het sportveld voor de officiële opening. De bewoners van de Pastoor Thuisstraat hadden massaal hun vlaggen uitgestoken waarmee uiting werd gegeven aan dit gebeuren. Ondanks de fraaie velden kwamen er zorgelijke jaren voor de vereniging, het eerste elftal degradeerde in het seizoen 1973-1974 naar de 3e klasse hoewel twee jaar later dit verloren terrein weer werd herwonnen na een gewonnen wedstrijd in Gaanderen tegen VVG 3 met 1-3.
De vereniging 60 jaar.
Ondanks de minder goede resultaten werd dit feest uitbundig gevierd, de receptie op zaterdag 30 juli 1977.
v.l.n.r. Bennie Schiphorst, Gerard Geurts, voorzitter van Aken, Hein Dijcker, Herman Winkelman, Hendrik van Aken en Theo Roelvink. Onder de vele aanwezigen waren ook: meester Hoenderboom en Dorus Melgers, grote mensen uit de voetbalhistorie.
Accommodatie compleet.
Na inspannende weken van hard werken was het werk op de eerste dagen van september voltooid. Op 11 september 1981 weden het clubhuis en de kantine geopend door wethouder Hooman, daarna volgde een receptie in het nieuwe clubhuis.
op de foto: Wethouder Theo Hooman die met een geplaatste bal het clubhuis opent, helemaal links: Henk te Stroet en Hein Dijcker, tweede van rechts voorzitter Jan te Stroet.
De jaren 1980.
In het seizoen 1983-1984 introduceerde hoofdsponsor Stapelbroek-Jansen voor het eerste elftal een nieuw tenue in de eerste competitiewedstrijd tegen Beatrix, we verloren de wedstrijd met 2-3 maar de shirtreclame voor de vereniging was een feit.
Op de foto het eerste elftal in de nieuwe outfit.
Achterste rij: Jos Tankink, Bart Tankink, Benny Hoenink, Laurens Giesen, Bart Goossens, Wim Bergervoet, Tonny Voermans, Tom Hermans.
Gehurkt: Gerard Lamers, Gerard Memelink, Gerard de Gier, René Baakman, Vincent Tankink, Frank Kruis en Eric Gaertner.
In januari 1987 de oprichting van clubblad “de Aanwinst”. Toch leek het er op dat we in het jaar van het 70-jarig bestaan met het eerste elftal een titel zouden binnenhalen want in Kilder wonnen we met 4-1, door de harde uittrappen van Baakman met de wind mee, werd onze spits Alfons Nieuwenhuis telkens in stelling gebracht, maar een week later kregen we in Loil voetballes zodat de illusies weer opgeborgen konden worden. De viering van het 70-jarig bestaan werd sober gevierd maar wel met enkele hoogtepunten. Voor het onderlinge toernooi werd door erelid Bernard Winkelman aan het bestuur een fraai smeedwerk aangeboden van de leden, terwijl met de jubileumwedstrijden op 30 augustus het 1e elftal voor de wedstrijd tegen Pax nieuwe trainingspakken en nieuwe voetbaltenues kregen aangeboden van firma Stapelbroek-Jansen.
Op de foto het moment waarbij Theo Stapelbroek aan voorzitter Paul Seesing officieel het sponsorcontract aanbiedt.
Terwijl het eerste elftal moest afhaken voor het kampioenschap, die veroverd werd door Warnsveldse Boys, kon trainer Peeters toch nog succes oogsten in het seizoen 1988 - 1989.
De afdelingsbeker werd gewonnen in Baak op tweede Pinksterdag 15 mei tegen Diepenveen en wel met de uitslag 4-0. Anthonie Nieuwenhuis, Tonny Voermans, Dennis van Aken en opnieuw Tonnie Voermans scoorden voor de Boys.
Voorste rij: Henk van der Linden, René Baakman, Anthonie Nieuwenhuis, Peter Kleve, Marcel Essink, Dennis van Aken, Matthieu van Uum en Tonny Giesen.
achterste rij: Elftalleider: Gerard Reulink, grensrechter: Herbert Otten, Vincent Tankink, Tonny Voermans, Edwin Hermans, Gerard de Gier, Richard Reulink, Bart Tankink, Coen Sloot (verzorger) en trainer Joop Peters.
De jaren 1990 en het vijf en zeventig jarig bestaan.
Hard was er al gewerkt op het nieuwe trainingsveld om deze in gebruik te nemen. Afmetingen van een voetbalveld, ook een nieuwe fietsenstalling behoorde daartoe.
Ook plannen van het bestuur voor uitbreiding van de kantine, waarbij een bestuurskamer onderdeel vormde. De kleedkamers hadden al een verbetering ondergaan, door vele vrijwilligers was er hulp gegeven.
De allereerste wedstrijd op 22 augustus van het eerste elftal was een bekerduel en wel tegen Pax. Het bleef tot het einde spannend met kansen voor de Boys, Pax won met 1-0 door een goal van Frans Jozef van Uum.
Het was voorlopig de enigste nederlaag want de Boys 1 konden tot de winterstop in de competitie ongeslagen blijven. Ondanks de achterstand, zoals secretaris Henk te Stroet de werkzaamheden toelichtte, werd er in het voorjaar na de regenzaterdagen van maart door hard te werken de achterstand ingelopen. Ook de nieuwe bestuurskamer in het voorjaar van 1990. De inhaalmanoeuvre met de leden lukte en zowel op de zaterdag als doordeweeks werd er koortsachtig gewerkt.
Zoals werd verwacht gebeurde: het eerste elftal haalde op 22 april ongeslagen de titel binnen thuis tegen Zeddam. Henk van der Linden en Peter Reulink maakten na rust de beide doelpunten en werd het 2-0.
Het team dat de titel veroverde:
Achterste rij: Marco Pasman, Vincent Tankink, verzorger Coen Sloot, Bart Tankink, Richard Reulink, Gerard de Gier, Henk van der Linden, Peter Reulink, Tonny Voermans en Laurens Ankersmit.
Voorste rij: André Cornelissen, Marcel Essink, Peter Kleve, trainer Bakker, René Baakman en grensrechter Herbert Otten.
Het nieuwe trainingsveld met volledige verlichting.
Kleedkamers met nieuwe verzorgingsruimte en materialenhok.
De laatste handelingen om de bestuurskamer waterdicht te maken.
De voltooing en klaar om in gebruik te worden genomen.
